Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΜΟΥ 13/2/1992

Τετ Φεβ 13, 2019 9:20 am

ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ...
ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑΡΩΔΕΙΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΟΥ..ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ...
ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΑΠΛΑ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ..
ΕΠΕΙΔΗ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ...
Κ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙ ΜΟΝΟ...
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
ΑΥΤΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ...
ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΙΓΕΣ ΣΚΟΥΠΙΖΑ ΜΑΚΡΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ Σ
ΟΤΑΝ ΚΡΑΥΓΑΖΕΣ ΕΔΙΩΧΝΑ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΣΟΥ..
ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΕΧΕΙΣ...ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ
ΣΥΝΗΘΙΖΕΣ ΝΑ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΕΙΣ..ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΠΟΥ ΑΝΤΗΧΕΙ..ΤΩΡΑ ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕΣ ΠΙΣΩ..
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΣΤΟΙΧΙΩΝΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ..
Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΕΔΙΩΞΕ ΜΑΚΡΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΜΟΥ
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
ΑΥΤΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΑ ΝΑ ΠΕΙΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ Μ
ΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΦΥΓΕΙ...
ΑΛΛΑ ΑΝ Κ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ
ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ....

ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΑΝΤΑ...13/2/1992 rose