Η ΠΥΡΟΓΑ......

ΜΕ ΜΙΑ ΠΥΡΟΓΑ ΦΕΥΓΕΙΣ Κ ΓΥΡΙΖΕΙΣ...ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΑΓΡΙΕΥΕΙ Η ΒΡΟΧΗ...ΣΤΗ ΓΗ ΤΩΝ ΒΗΣΙΓΟΤΘΩΝ ΑΡΜΕΝΙΖΕΙΣ..ΚΑΙ ΣΕ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ.ΚΗΠΟΙ ΚΡΕΜΑΣΤΟΙ
ΜΑ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΟΥ ΣΙΓΟΠΡΙΟΝΙΖΕΙΣ...
ΣΚΕΠΑΣΕ ΑΛΜΥΡΑ ΤΟ ΓΥΜΝΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ..ΣΟΥ ΦΕΡΑ ΑΠΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ ΓΛΥΚΟ ΝΕΡΟ...ΣΤΑ ΔΥΟ.ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΘΑ ΚΟΠΕΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΩ ΤΡΙΣ ΝΑ Σ ΑΡΝΗΘΩ...ΣΚΟΥΡΙΑΣΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ...
ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΣΚΟΝΗ Κ.ΤΗΝ ΤΡΕΛΗ ΣΟΥ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΣΚΙΑ...ΠΩΣ ΝΑ ΗΜΕΡΕΨΕΙ Ο ΝΟΥΣ Μ ΕΝΑ ΣΕΝΤΟΝΙ ΠΩΣ ΝΑ ΔΕΘΕΙ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣΜΕ ΣΚΟΙΝΙΑ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΣΕ ΛΕΓΑΜ ΑΝΤΙΓΟΝΗ...ΠΟΙΑ ΝΥΧΤΩΔΙΑ ΤΟ ΦΩΣ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ Κ ΣΕ ΠΟΙΟ ΓΑΛΑΞΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ..
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΑΤΤΙΚΗ ΦΑΟ ΝΤΑΜΑΡΘ ΚΙ ΕΓΩΕΝΑ ΠΑΙΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΦΤΗΝΟ...ΠΟΥ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΒΡΙΖΟΝΤΑΣ ΞΕΝΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ...